Van ‘de confrontatie van het eigene en het vreemde’ (Sicking, 1971) tot ‘een wisseling van perspectief van nu naar toen naar nu’ (Van Oeveren 2019). Zo verwoorden classici al decennialang de vormende waarde van het gymnasium als de specifieke bijdrage aan de ontwikkeling van de adolescent tot burger van onze maatschappij.
De waarde van de klassieken en gymnasiale vorming
De bijdrage van de Klassieke Talen aan de persoonlijke ontwikkeling van de gymnasiast
Klassieke talen en cultuur vormen en verbinden. Dat doen ze met machtige verhalen, met sterke beelden en belangrijke vragen. De klassieken verbinden de wereld van vroeger en vandaag, verbinden je eigen wereld met die van de ander. Ze openen je ogen voor wat je deelt met elkaar, in de samenleving van nu. Ze rusten je uit voor je rol in de maatschappij van morgen. De klassieken vormen je voor het leven dat voor je ligt.
Bron: Kernboodschap VCN (https://klassieken.nu/kernboodschap-vereniging-classici-nederland-vcn/)
Lees voorbij de kern van de waarde van de klassieken en gymnasiale vorming op de website Klassieken.nu
De bijdrage van de Klassieke Talen aan de doelstellingen van het vwo
De bijzondere bijdrage van de Klassieke Talen aan het vervullen van de doelstellingen van het vwo ligt op de volgende terreinen:
- bijdragen aan identiteit en zelfontplooiing;
- nadenken over de verhouding tussen individu en gemeenschap;
- reflecteren op de betekenis van burgerschap;
- nadenken over de Europese geschiedenis en de moderne tijd vanuit een historisch besef;
- reflectie op klassieke teksten;
- reflectie op de relatie tussen de antieke cultuur en de latere Europese cultuur;
- zelfstandige oordeelsvorming.
- Daarnaast bieden deze vakken een curriculum van academische vaardigheden: nauwkeurig lezen, precieze analyse, doorzettings- vermogen.
Bron: Eindrapport Verkenningscommissie Klassieke Talen (2010: p.16)
De bijdrage van de Klassieke Talen aan de maatschappij anno nu
Derek Bok, president van Harvard University over de humanities (presidential address van 2007):
The new advances in sciences offer the possibility of prolonging human life, destroying human life, transforming human life artificially in ways that challenge the very meaning of what it is to be human. In the face of such prospects, the traditional focus of the humanities on questions of value, of meaning, of ethics, are more important than ever before. Such questions are extremely difficult. They do not lend themselves to testable theories or to empirically verified results. But they are no less essential if we are to make sense of the changes that science thrusts upon us and create a society in which we all can live fulfilling lives.
Bron: Eindrapport Verkenningscommissie Klassieke Talen (2010: p.17)
